Onder de waterspiegel

Voor mij voelt het onderwater als mijn tweede thuis. Sinds ik op mijn 8e met synchroonzwemmen begon, is chloor mijn parfum en heb ik al heel veel uren in verschillende zwembaden door heel Europa doorgebracht. 

 

De stilte, de gewichtloosheid en het zweven, ik ben er groot mee geworden en ik voel me in het water altijd meteen op mijn plek.

 

 

 

En natuurlijk is het heel hard werken in het water. Want synchroonzwemmen is een hele zware sport. Steeds weer je grenzen opzoeken, zowel fysiek als mentaal, steeds weer proberen het nog beter te doen dan de keer ervoor. En dat allemaal onderwater en terwijl je letterlijk buiten adem bent.

 

Maar wat vind ik het een heerlijke sport, waar ik alles in kwijt kan. Mijn energie, mijn creativiteit, mijn uithoudingsvermogen. Ik geloof niet dat ik dat in een andere sport zou kunnen vinden die zo bij mij past.

 

Toen ik de eerste keer onderwater fotografeerde voelde het alsof alle stukjes op zijn plek vielen. De perfecte combinatie van fotografie en in het water zijn. Dit was het gewoon helemaal!

Na drie uur fotograferen was ik wel moe, maar ik had nog uren door kunnen gaan.

 

En hoewel sommige dingen bij onderwaterfotografie echt heel anders werken dan bij synchroonzwemmen (je moet bijvoorbeeld je lucht juist uitblazen als je onder gaat), is het gevoel voor mij hetzelfde.

Ook hier kan ik zo veel in kwijt. En ook dit vraagt fysiek veel van mij (en ook van het model). Maar wat geniet ik van de tijd in het water, waar ik mij zo op mijn plek voel.

 

Wat is het geweldig als het dan lukt om iemand prachtig en op zo'n bijzondere manier vast te leggen onderwater. Het spelen met het licht, de reflecties, het zweven, het heeft gewoon iets magisch.

 

Dus als je wil weten waar je mij midden in de nacht voor wakker kunt maken, dan weet je dat nu.